Feestelijke Renaissance: overweldigende uitvoering van de Striggio-mis!

Feestelijke Renaissance: overweldigende uitvoering van de Striggio-mis!

Het 40e Regensburg Festival voor Oude Muziek werd afgesloten met een briljante uitvoering van Alessandro Striggio's “Missa sopra Ecco sì beato giorno”. Op 15 juni 2025 stroomden talloze festivalgangers, sommigen met koffers, naar de Sint-Blasiuskerk, waar lange rijen het evenement markeerden. Onder leiding van dirigent Hervé Niquet kwamen koperblazers en zangers de kerk binnen, begeleid door een plechtige gregoriaanse introïtus die de luisteraars een eerste indruk gaf van de komende muzikale diepgang.

De Mis van Striggio is een meesterwerk uit de Renaissance, gemaakt tussen 1565 en 1566, tijdens het bewind van Cosimo I de' Medici. Het stuk, dat wordt beschouwd als de grootste polyfone compositie van zijn tijd, omvat veertig afzonderlijke zang- en instrumentale lijnen, verdeeld over vijf koren en bestaat voornamelijk uit vijf hoofddelen: Kyrie, Gloria, Credo, Sanctus – Benedictus en Agnus Dei. Deze mis brengt op indrukwekkende wijze de kunsten van polyfonie en contrapunt tot leven, die in de Renaissance als centrale expressievormen werden beschouwd.

Een festival van geluiden

Niquet legde bijzondere nadruk op de interactie tussen de verschillende koren en gebruikte indrukwekkende kleuren, afwisselende tempo's en expressieve gebaren om ervoor te zorgen dat het gehoor van het publiek geleid werd. De koren kenmerkten zich door verschillende tonale kwaliteiten: Koor III, uitgerust met sackbuts en renaissancetrombones, bracht een diepgaande klank, terwijl Koor IV schitterde met harp en klavecimbel en de luisteraars meenam in een andere klankwereld. De puur vocale koren I en V omlijstten de mis met lyrische kracht.

Volgens het concept van historisch geïnformeerde uitvoering werd de mis verrijkt met contrasterende materialen om de sonoriteit tegen te gaan en eentonigheid te vermijden. Instrumentale intermezzo's en polyfone werken van Francesco Corteccia en Orazio Benevoli waren inbegrepen. Terwijl Corteccia een transparante klanktextuur bood, maakte Benevoli indruk met retorische breedte en jubelende grandeur.

Een happy end

De symbiose van historische klanken en het enthousiasme van het publiek zorgden ervoor dat de mis de kroon op het concert vormde. De reactie van het publiek na 70 minuten muziek was overweldigend, met luid applaus dat door de hele kerk galmde. Het concert eindigde plechtig en harmonieus met Striggio’s “Ecce beatam lucem”, eveneens een 40-stemmig werk.

De festivalorganisatoren waren genereus en deelden gevulde chocolaatjes uit als afscheidscadeau, wat de laatste tijd een zoete traditie is geworden. De sfeer deed denken aan pelgrims uit de oudheid die geestelijk werden gevoed en na een feestmaal zachtjes de wereld in werden gestuurd.

De “Missa sopra Ecco sì beato giorno”, die ruim 400 jaar verloren ging en pas in 2005 werd herontdekt, zorgt voor een heropleving van de belangstelling voor polyfone muziek. Striggio, ooit de hofcomponist van de Medici, gaf met dit werk niet alleen vorm aan zijn tijd, maar beïnvloedde ook generaties muzikanten en geliefden. Door dergelijke meesterwerken nieuw leven in te blazen, komt historische muziek tot leven, waardoor de diepe renaissancewortels een moderne draai krijgen die nieuwe luisteraars zal bekoren.

Meer informatie over deze opmerkelijke prestatie vindt u op de pagina's van operadraad, Wikipedia En Beethoven bij ons.